Actie "Geen derde Nederlandse spelling". Motivatie. Deze actie is geboren uit onvrede met de nieuwe spelling die eind 1995 door de Taalunie als officiele Nederlandse spelling is ge-in- troduceerd. Deze nieuwe spelling maakt het de mensen die in de Nederlandse taal schrijven absoluut niet gemakkelijker dan voorheen om correct Nederlands te schrijven. Nog altijd zijn er twijfels of een woord nu met een c of juist met een k moet worden gespeld, nog altijd valt niet met absolute zekerheid te zeggen of een samengesteld woord nu wel of niet met een tussen-n geschreven moet worden. Ook andere kwesties blijven onopgelost. In de nieuwe spelling geldt eens te meer, dat om de juiste spelling van een woord zeker te weten, men het moet opzoeken in het Groene Boekje. Dan is het dan nog maar te hopen dat het gezochte daar in staat; de keuze van de woorden in deze woordenlijst is arbitrair, het boekje zondigt tegen de eigen regels, en zit vol fouten. De nieuwe spelling vraagt de mensen woorden op een andere wijze te gaan spellen, nieuwe ingewikkelde regels vol uitzonderingsregels en uitzonderingen daar weer op toe te gaan passen, terwijl daar geen enkel voordeel tegenover staat. Gebundeld protest. Individuele Nederlanders hebben wel protestbrieven gezonden, maar zijn tegen een frustrerende muur van onwil en non-arumentatie aangelopen. Een gebundeld protest tegen de nieuwe spelling is tot nog toe uitgebleven. Op 26 november 1996 nam Herman Elderson, gesteund door een aantal personen die regelmatig in de Internet-nieuwsgroepen NL.TAAL en SOC.CULTURE.BELGIUM over taal-onderwerpen discussieren, het initiatief voor de actie "Geen derde Nederlandse spelling", die moet uitgroeien tot een gebundeld protest van alle Nederlandse- taalgebruikers tegen de nieuwe spelling van eind 1995. Doelwit en doelen. De actie is NIET gericht tegen een nieuwe spelling op zich, of tegen uitgangspunten van de nieuwe spelling. Ze is gericht tegen de onbruikbaarheid van de nieuwe regels, het feit dat de spellingsregels de schrijver juist als het erop aan komt, in de steek laten omdat ze te ingewikkeld, te vaag of onvoldoende zijn om met zekerheid de juiste spelling te bepalen. Het eerste doel van de actie is, aan te tonen dat Nederlandse- taalgebruikers de nieuwe spelling massaal niet zullen gebruiken. Het gaat hier in eerste instantie om de mensen zelf, niet om het beleid dat de werkgever voorschrijft. Het tweede doel is, bedrijven, verenigingen, bibliotheken, en andere organisaties, alsmede invloedrijke (rechts)personen en bekende persoonlijkheden te bewegen de nieuwe spelling openlijk af te wijzen. Het derde doel is, de wetgever ertoe te bewegen de nieuwe spelling niet langer de officiele status te geven, maar tot nader order in te trekken. Het vierde doel is, een Nederlandse spelling te verkrijgen, waarmee de meeste Nederlandse-taalgebruikers volgens eenvoudige, duidelijke en eenduidige regels met een minimum aan uitzonderingen correct kunnen spellen. Het zal duidelijk zijn, dat het hierboven genoemde vierde doel in de kern het belangrijkste is. Beknopt overzicht. De nieuwe spelling werd in oktober 1995 ge-introduceerd, en met ingang van augustus 1996 (het nieuwe schooljaar) werden onderwijs- en overheidsinstellingen verplicht de nieuwe spelling te gebruiken en onderwijzen. In de tussentijd is in talloze publicaties en beschouwingen in de media met volkomen legitieme en onweerlegde argumenten aangetoond dat de nieuwe spelling en het Groene Boekje beiden ondeugdelijke produkten zijn. Voorts is duidelijk geworden dat de dagelijkse gebruikers van het Nederlands, zijnde de mensen thuis, op het werk, op school, in ver- enigingen, in universiteiten, in discussiegroepen op Internet, enzovoorts massaal GEEN aandacht zullen besteden aan de nieuwe spellingsregels. Let op: het gaat hier om de mensen zelf. Er zijn al enkele organisaties die zijn overgestapt op de nieuwe spelling en hun personeel verplichten deze te gebruiken, maar de motieven voor die keuze hebben niets te maken met de kwaliteit of bruikbaarheid van de regels, maar veel meer met politiek, commercie, volgzaamheid en onverschilligheid. Inmiddels hebben velen bij taalunie en overheid geprotesteerd tegen de nieuwe spelling, maar dat heeft tot dusver niets uitgehaald. Kennelijk gaan taalunie en overheid er van uit dat de protesten vanzelf verstommen, en de nieuwe regels dan automatisch gaan gelden. Ze vergissen zich. De protesten mogen dan misschien op den duur verstommen, ze blijven wel in de vorm van een boycot: de nieuwe spelling wordt simpelweg niet gebruikt. Het resultaat: de voorkeurspelling en de toegelaten spelling blijven en de nieuwe spelling wordt daaraan toegevoegd, als derde spelling, die alleen daar wordt gehanteerd waar het van bovenaf wordt opgelegd. Het wrange van de zaak is, dat de derde spelling op dezelfde onderdelen in de spelling van woorden problemen schept als in de eerste twee: de c/k, de qu/kw en het schrijven van de tussen-n in samengestelde woorden.