Lieve Rosanne,


Gisteren heb ik je vader even

Stevig er van langs gegeven,


Want wat hoorde ik van Piet?

Je hebt nog steeds je versje niet!


Maanden zit je al te wachten,

Naar een mooi gedacht te smachten,


Maar tot nu toe tevergeefs,

Je poezie-album blijft maar leeg..


Nou, ik heb hem flink besproken,

met naalden in zijn reet gestoken,


Met spelden in zijn rug geprikt,

Omdat een Sint zoiets niet pikt!


Keihard aan zijn haar getrokken,

Op zijn neus geramd met stokken,


Zijn snor haast van zijn lip gerukt,

En jawel hoor - het is gelukt!


En ik ben net zolang gebleven,

Tot hij je versje had geschreven!


Ik zou het nu maar snel gaan lezen,

Voor je weer op school moet wezen!


Sinterklaas.