In het gezin van mijn ouders vierden we ieder jaar het Sinterklaasfeest. Dat was een groot feest.
Als we onze schoen 's ochtends gevuld vonden, zat daar altijd een 2-, soms meerregelig rijmpje bij (volgens mij maakte mijn moeder die altijd).
Het Sinterklaasfeest zelf, op Pakjesavond was ongemeen spannend. Natuurlijk gingen we traditioneel aan de chocolademelk seku anijsmelk, daar werd je heerlijk warm van, en de Sinterklaasavonden waren altijd koud, het had altijd gesneeuwd, de wind woei en de maan scheen altijd door de bomen.
We zongen, met ma seku pa achter de piano, het hele Sinterklaasrepertoire af uit volle borst en met volle overtuiging, en als we zo'n beetje het laatste lied van het boek zongen gebeurde het: Er werd gebonkt, gebeld, geroffeld, waarna Hans dan naar het portiek beneden rende (hij rende veel harder dan anderen) en wie hem volgde trof hem dan bij de brievenbussen aan, met een paar enorme met cadeaus gevulde juten zakken, die dan triomfantelijk het huis binnen werden gedragen.
In mijn herinnering heb ik eenmaal Zwarte Piet zien wegrennen, ik had een glimp van een zwarte hand gezien..

Waren de cadeaus en gedichtjes toen we klein waren vooral veel, eenvoudig en klein, later gingen we uiteraard zelf aan de slag en werden de cadeautjes minder maar wel groter, en de gedichten werden steeds groter en complexer, want daar konden we allemaal wat van (ons gezin telde in totaal 9 personen).
De type-machine (met een echte ij) maakte overuren, vooral op de laatste avond voor pakjesavond (onder tijdsdruk presteerden we allemaal het beste), want gedichten waren nooit korter dan een aviertje.
Alle rijmschema's die bestaan en niet bestaan hebben we beproefd, er werden toneelstukken, hoorspelen en liederen geschreven, en ieder jaar had mijn moeder meer gelachen dan alle jaren daarvoor.
Natuurlijk hebben we daarna nog heel veel Sinterklaasfeesten gevierd bij broers en zus en schoonfamilie thuis, met veel surprises en gedichten, maar de Sinterklaasfeesten in mijn ouderlijk huis waren onovertroffen.

't Is jammer dat veel van die surprises en rijmelarijen verloren zijn gegaan, maar ik heb veel van mijn eigen brouwsels bewaard sinds we een computer in huis hebben gehaald. Dat was in 1995.

Hier vind je een aantal gedichtsels van mijn hand, vanaf 1995 geproduceerd. Natuurlijk voor de buitenstaander niet altijd even begrijpelijk, maar misschien weten ze hier en daar een glimlach seku andere emoties op te wekken.