Stelling.   
De eindletter van werkwoordvervoegingen die eindigen op een d/t 
klank wordt in zeer vele gevallen niet korrekt geschreven.   
   
Onderbouwing.   
Kijk alleen al in de berichten in deze nieuwsgroep.    
   
Waardering op een 5-schaal: 5.   
   
Oorzaak.   
+ De voor juiste vervoeging bepalende woorden staan in 
Nederlandse zinkonstrukties vaak ver uit elkaar. Hierdoor voelt 
de schrijver niet meer aan welke de bepalende woorden zijn en 
past de regels toe op basis van de verkeerde woorden.   
+ De schrijver wordt op een dwaalspoor gezet doordat 
verschillende vervoegingen van het werkwoord vaak exact 
dezelfde uitspraak hebben.   
   
Mogelijke oplossingen.   
1. Schrijf aan het eind van werkwoordvervoegingen altijd een t 
achter de stam.   
+ Geen fouten meer.   
- Het voltooid deelwoord sluit voor stemhebbende uitgangen niet 
meer aan op van het  werkwoord afgeleide bijvoeglijk naamwoord.   
- Bij stemhebbende uitgang van de stam sluit de spelling in 
sommige gevallen niet meer aan op de stemhebbende uitspraak.   
- De tijdinformatie tussen voltooid deelwoord en andere 
werkwoordvormen van werkwoorden valt weg, wanneer er geen 
voorvoegselverschil is tussen voltooid deelwoord en de andere   
werkwoordvormen.   
   
2. Bepaal de uitgangletter altijd door het bijvoeglijk 
naamwoord af te leiden en de daaruit voortkomende letter te 
gebruiken.   
+ Uniforme bepaling van de uitgangletter.   
+ Verstemlozing van stemhebbende uitgangen is een 
uitspraakvariant geworden.   
- Aanmerkelijke invloed op het woordbeeld   
- Tijdinformatie vervalt (zie 1)   
- Vervoeging sterke werkwoorden vraagt extra beregeling.   
   
3. Geef een regel of ezelbrug die aansluit op de intu'itie van 
de taalgebruiker, en hem de juiste basisinformatie geeft voor 
de juiste interpretatie van de regels. (zin in de verleden tijd 
zetten?)   
+ Woordbeeld ondergaat geen verandering  
+ Maakt gebruik van de taalintu'itie  
+ Maakt de taalgebruiker taalbewuster  
- spelling t aan 't eind van 2e/3e pers.enk. tt en d in 
gebiedende wijs blijft vooral een  
*spellingregel*, die geen fonologische ondergrond heeft (itt de 
d in 't voltooid deelwoord).